Tweede week werken zit erop

We hebben weer WiFi Heerlijk!! Als eerste even met de kinderen appen en dan....barbecuen. Prima week gehad, eten is nog steeds goed, alleen iedere dag zo ongeveer hetzelfde. Na de achtste keer witte droge rijst met gekookte aardappelen knapte er iets bij Karin. Bij Milou gebeurde dat pas vandaag. Visioenen van bagels met pesto en mozzarella passeren nu dagelijks. Maar in Masaka (de plek waar we in de weekenden vertoeven) konden we zo aanschuiven aan de bbq, zie de foto's op Instagram.

Hoogtepunten van deze week:
* Zondag een excursie gemaakt om te fietsen tussen de zebra's, ankole koeien en impala's.
* Woordzoekers in het Engels gedaan in Primary five te vergelijken met onze groep 6/7. Sommigen konden het direct, voor anderen waren wij gelukkig nodig. De leraren deden ook leuk mee.
* Voetbalwedstrijd tussen P3 en P4. Fanatiek onvoorstelbaar, sommige op schoenen maar meestal blootvoets en enkeling deed zelfs zijn schoenen uit, geiten, kippen, wandelend en gemotoriseerd verkeer, alles maakte gebruik van het voetbalveld en niemand vond dat een probleem.
* bezoek gebracht aan een gehandicapte oude dame. Aangereden door een auto, been gebroken en geen geld om het recht te zetten. Zij kruipt kilometers over de paadjes van Lwengo. Wij hebben water voor haar gehaald, de bron was op 2 km afstand en voor ons was het al zwaar om 2 jerry cans de berg op te sjouwen, voor haar ondoenlijk. We gaan dit weekend wat kopen om haar bestaan te verlichten, ondermeer een rugzak en misschien kniebeschermers. Ze woont in en schuur die iemand haar heeft geleend en binnen zie je dan wat mais, kool, een machete, een aardappelzak die ze buiten neerlegt als ze daar wil zitten en verder NIETS, geen bed, niets om te koken, gewoon niets.
* We zijn bij de vrouwenclub geweest. De locale projectleider wilde dat wij iets over birth control vertelden. Het grappige is dat ze ons vroegen om uitwasbaar maandverband, dat hadden ze ooit van vrijwilligers gekregen. Dus ook dat staat op ons boodschappenlijstje dit weekend.
* Veel gegraven, bomen gesnoeid, een weduwe geholpen met de basis voor een huisje en bijna dagelijks meegedraaid in de klas met de gehandicapte kinderen, zie ook Instagram.

Verder vordert de waterput al goed, we hopen zo dat we het eindresultaat nog meemaken, het zal erom spannen. Leuk detail ze gaan 48 meter diep de grond in, werken in een put van nog geen anderhalve doorsnee en hebben geen zaklamp, ze doen het met het beetje licht dat die diepte raakt.

Met ons gaat het goed, op de saaiheid van het eten na. Het is zo mooi om deelgenoot te zijn van zo'n gemeenschap. Milou is nog steeds vrolijk, speelt veel met de kinderen en als Remmelt en Karin over straat gaan, roept iedereen Mamaa Milou en Tataa Milou. Onze namen kennen ze niet, haha.

Tot de volgende blog!